kuc II

Kucem ironicznie i lekceważąco niektórzy ludzie nazywają zwolenników Janusza Korwin-Mikkego i jego partii.

D. lm. kuców, kucy. Słowo występuje najczęściej w liczbie mnogiej.

W tej niszy buszuje od dawna Korwin-Mikke pod każdą postacią swej organizacji, obiecując swoim „kucom” rozwiązania tyleż proste, co radykalne. (Źródło).

Dopóki jednak JKM i jego organizacje, byłe i obecne, wypełniają niszę na skrajnej prawicy, oddzielając liberatriańskich kuców od nacjonalistycznych zwolenników wielkiej Polski katolickiej, demokracja w Polsce ma trochę mniej zmartwień. (Źródło).

Kim jest Patryk Kołbyko, doborowy kuc bojowy ze stajni Korwina i Kukiza? (Źródło).

Nie jest do końca jasne, jak doszło do tego, że nazwę kuc zaczęto odnosić do zwolenników Janusza Korwin-Mikkego i jego partii. Publicystyczną charakterystykę słowa kuc (któremu odpowiadają hasła kuc I, kuc II w naszym słowniku) przedstawił Bartek Chaciński w artykule z cyklu Nowo mowa (https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo/1633083,1,nowa-mowa.read, „Polityka”, 15 września 2015 r.): 

„Od paru lat kucami nazywano czasem (z niechęcią) zwolenników heavy metalu. Albo fanów literatury fantasy. Może jeszcze studentów co bardziej technologicznych kierunków (tzw. kuc-kierunków). Oczywiście, nie wszystkich fanów i studentów – tylko tych zbierających włosy w kucyk, najlepiej włosy przetłuszczone i niezbyt gęste. To niemiłe słowo odnosiło się więc raczej do fizjonomii. Na jego popularność zwrócił mi uwagę jeden z redakcyjnych kolegów, gdy tylko trafiło na koszulki. Tyle że dziś sama fryzura powoli traci na znaczeniu. Nowe zjawisko to mentalne kuce – i jest to fala tak potężna, że wyszukiwarka Google odnotowała w tym roku szczyt zainteresowania »kucem« w internecie.

Skutki tej eksplozji wyśledzić można było po kolejnych wyborach prezydenckich, w których startował Janusz Korwin-Mikke. To jego wyznawców nazywa się dziś najczęściej kucami, co trudno jednoznacznie wytłumaczyć. Może dlatego, że kojarzył się z absolwentami kierunków ścisłych, może ze względu na powyborcze uwagi socjologów na temat neoliberalizmu jako dziecięcej choroby, a może z powodu pojawiających się w sieci zdjęć Korwin-Mikkego. Był na nich z wyznawcami – młodymi licealistami lub studentami, częściej niż reszta społeczeństwa noszącymi koszulki zespołów metalowych i włosy zbierającymi w kucyk. A do tego dopisano zaraz filozofię – że skoro noszą spodnie moro i słuchają radykalnej muzyki, to bliżej im również do mocarstwowych i radykalnych poglądów JKM”.

Możliwe również, że nośność i popularność leksemu kuc w znaczeniu opisywanym w haśle kuc II w naszym słowniku wynika z tego, że leksem ten przywołuje metaforę stajni obrazującą domniemaną specyfikę relacji Janusza Korwin-Mikkego z jego zwolennikami.