oburz

Oburzem niektórzy nazywają potocznie uczucie oburzenia, niezadowolenia. Słowo oburz odnosi się najczęściej do oburzenia, które zostało przez kogoś wyrażone, uzewnętrznione (np. jako krytyka czyichś postaw czy zachowań) albo które ktoś chciałby uzewnętrznić.

M. lm. oburze, D. lm. oburzów

Wow, ależ fala oburzu i heheszków przetoczyła się dziś przez internet. No bo przecież chłop podpisał umowę, a teraz domaga się więcej pieniędzy. (Źródło).

Uważam, że w Polsce jest w ogóle nadmiar oburzu. Oburzu na wszystko. Obojętnie, co by się nie stało czy czego by ktoś nie powiedział, to się jakaś strona zawsze oburzy. [...] To jest kraj, w którym jest mi strasznie wesoło, od kiedy postanowiłem się nie oburzać ani nie śledzić oburzów.  (Źródło).

Kobiety się wyzwalają, o seksie zaczynamy rozmawiać publicznie wbrew oburzowi rozmaitych dziadersów i wtedy, właśnie wtedy warto sięgnąć po książkę, która spokojnie, rzeczowo, bez wartościowania, demonizowania czy piętnowania opowie o tym, co dzieje się w naszych głowach, a co przekładamy na sypialnię.  (Źródło).

No i na pewno idea, że należałoby zwiększyć progresję, bo tak jest słusznie i sprawiedliwie, spotkałaby się z powszechnym oburzem. (Źródło).

Tradycyjne okołoświąteczne rozkminy pod wpływem rozmów z bliskimi, wpisów znajomych i nieznajomych w internetach. I kiedy w różnych (na szczęście głównie dalszych) kręgach przewijają się różne oburze pt. “No jak tak można?!”, ja się twardo trzymam swego.  (Źródło).