arthouse

art-house, rzadziej art house

arthaṷz

1. środ. «w krytyce artystycznej: typ filmów obejmujący produkcje niszowe i niezależne, przeznaczone dla bardziej wyrobionego widza»

2. środ. «kino studyjne»

w zn. 1: rzecz. m rzeczowy, lp D. arthouse’u, Ms. arthousie [wym. arthaṷzie], blm; w zn. 2: rzecz. m rzeczowy lp D. arthouse’u, Ms. arthousie [arthaṷzie], lm M. arthouse’y

w zn. 1: Bezkrytyczny zachwyt nad „Płynącymi wieżowcami” nie jest uzasadniony, niemniej to i tak intrygujący głos i kierunek w rodzimym arthousie, zachęcający do rozmowy – zarówno o formie, jak i treści (film.onet.pl).

Próbowałem opowiedzieć historię, która flirtuje zarówno z tradycyjnym duńskim kinem familijnym, jak i ze stawiającym widzom wyzwania arthousem. Kręciliśmy film dla dzieci z pasją i powagą, z jaką pracuje się nad w pełni poważną produkcją dla dorosłych (swiatowid.katowice.pl).

Tytuł felietonu nie kłamie – arthouse wkroczył do gry, czytaj: w trzeci wymiar. Swoje dokumentalne filmy w 3D pokazali dwaj wielcy klasycy niemieckiego kina – Wim Wenders i Werner Herzog (www.filmweb.pl).

w zn. 2: Swoje sny, lęki i fobie od lat zapisuje w formie wizualnych kronik, które chętniej pokazują prestiżowe galerie sztuki i elitarne arthouse’y niż multipleksy i kanały tematyczne (archiwum.polityka.pl).

Pierwszy dzień w Park City i już trzymam kciuki za refleks polskich dystrybutorów, którzy od kilku lat bacznie wypatrują na Sundance propozycji dla polskich arthouse’ów (stopklatka.pl).

<ang.>

Hasło udostępnione na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska