grobing

grobbing

Grobingiem nazywa się potocznie, na ogół z dezaprobatą zjawisko odwiedzania cmentarzy we Wszystkich Świętych przez osoby, które traktują to jako okazję do zaprezentowania się w modnym stroju. 

Futerka, kozaczki, krótka spódnica, mocny makijaż, zrobione włosy i tak w pełnym rynsztunku ruszamy na przechadzkę między grobami. Przydałaby się także "słit focia" przy grobie, żeby każdy na Facebooku widział. Na tym w skrócie polega cmentarny lans, który wpisuje się w szersze zjawisko zwane żartobliwie grobingiem. Dzień Wszystkich Świętych jest naturalnie najlepszą okazją do podpatrywania cmentarnej mody i tropienia w tłumie rasowych cmentarianek.
(Źródło).

Choć Dzień Wszystkich Świętych jest silnie zakorzeniony w polskiej kulturze i tradycji i wywołuje potrzebę głębszej refleksji o zmarłych i przemijaniu, to - według kulturoznawcy - coraz częściej "zanieczyszczają" tę zadumę inne, płytsze formy celebrowania. Jedną z nich jest tzw. grobing. (Źródło).

Kompletnie jednak obce mi jest drugie podejście do Święta Zmarłych, czyli to, co często na cmentarzach widzę. I to podejście właśnie przyrównuję do clubbingu, nazywając je grobbingiem. Tak samo bowiem jak niektórzy skaczą po dyskotekach, pokazując się w drogich ciuszkach i lansując szampanem na stole przed laskami na parkiecie – tak inni skaczą po cmentarzach, odstawiając się jak na ślub, kupując jak najfikusniejsze ozdoby na grób i lansując się swoją prawilnością przed resztą rodziny.  (Źródło).

[...] o groby bliskich trzeba dbać cały rok! Nie tylko dzisiaj, gdy mamuśki stroją dzieci w najlepsze ciuchy i jazda od cmentarza do cmentarza. Grobbing. To tu, to tam. Zawsze spotka się rodzinę bliższą czy dalszą, poplotkuje, obgada. Nie ważne, że zimno dziecku w białych rajstopkach i lakierkach. Ważny jest lans. To, żeby się pokazać. (Źródło).