CODA

rzadziej coda

koda

«osoba słysząca, której jedno z rodziców lub oboje rodzice są głusi»

rzecz. m osobowy lub n, ndm lub ż, odm lp D. codą, Ms. codzie, blm

Do tematu CODA odniosła się również Agnieszka Laskowska-Klimczewska, przedstawiając temat „CODA – mity i fakty”. W swoim wystąpieniu omówiła najczęstsze stereotypy dotyczące słyszących dzieci Głuchych rodziców występujące w środowisku zarówno osób g/Głuchych, jak i słyszących (stpjm.org.pl).

Tłumaczka uwidoczniona na filmie nie jest pracownicą Polskiego Związku Głuchych. Kompetencje tłumacza języka migowego uzyskała ponad pięć lat temu jako CODA i od tego czasu nie utrzymywała z PZG żadnego kontaktu (wiadomosci.onet.pl).

Kolejny raz okazało się, że nie da się omawiać sytuacji Głuchych i podnosić świadomości bycia CODA bez prywatnych wspomnień, intymnych refleksji (www.codapolska.org).

Olga Bończyk jest codą, czyli osobą słyszącą wychowaną przez głuchych rodziców. Biegle posługuje się językiem migowym (kielce.wyborcza.pl).

Odcinek o komunikacji stworzyłam, ponieważ uważam, że to najważniejszy dla mnie temat. To część mojego życia, życia głuchych. Rzecz, z którą każdy CODA i każda osoba głucha musiała się prędzej czy później zmierzyć i co cały czas jest problemem (ddtorun.pl).

<ang., skr. od Child of Deaf Adults ‘dziecko głuchych rodziców’>