celebrycić

pot. «zachowywać się jak celebryta, być celebrytą»

czas. ndk, celebryci, celebrycił

Nie ma kochanków, nie widać jej na salonach, by celebryciła i szukała przygód. Dzieci poukładane, a nie rozpuszczone i rozwydrzone (kobieta.onet.pl).

Paul unikał blasku fleszy, nie celebrycił, był zwykłym facetem (filmoznawstwo.com).

O czym marzy człowiek, gdy ma już prawie wszystko? Dlaczego zapozował do kalendarza, choć nie lubi celebrycić? (dziennikbaltycki.pl).

Faktycznie, gdyby Edziu zgłupiał i zaczął celebrycić (reality shows, „bywanie”, skandale itp.) – wtedy należałoby podnieść larum (forum-wishlist.com).

Następnie sędzia postanowił pobrylować w mediach, gdzie, jak mówią złośliwi, nieco celebrycił. Celebrycenie sędziego zaszokowało (se.pl).

<od celebryta>